توسل حاکمان بحرین به طرح الحاق؛ نشانه زبونی آنها در مهار بیداری اسلامی است

گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو» - محمد اصغری؛ توسل حاکمان بحرین به طرح آمریکایی - صهیونیستی الحاق بحرین به عربستان نشانه زبونی آنها در مهار بیداری اسلامی و همچنین تحت فشار بودنشان از سوی افکار عمومی جهانی از یک سو و نیاز آنان و خاصه غرب به یک برد حتمی مقابل مردم بحرین برای حفظ منافع بلندمدتشان در کل منطقه است.
 

در مورد مسئله بحرین اگر بخواهیم به دور از جنجال آفرینی های ی و یا گرفتن مواضع آتشین و در یک فضای کاملاً عقلایی به بحث بنشینیم، متوجه خواهیم شد گستره بحث خیلی بیش از یک جزیره کوچک در خلیج همیشه فارس است.
 

آغاز بیداری اسلامی جدید هر چند در تونس کلید خورد، لیکن بنا به ذات خود - که آتش بیداری اسلامی خاموشی ندارد - در آنجا مسکوت نماند و مسری‌تر از هر مرضی دامنگیر ایالت های 40 ساله اسلامی امپراطوری نامحسوس آمریکایی- صهیونیستی شد و به حرکتی آزادی بخش و عزت آفرین برای امت اسلامی و برعکس، نابود کننده و یأس آور برای آمریکا و هم قطارانش گردید.
 

سقوط ناباورانه مصر (البته برای آنان) به عنوان یکی از مهمترین متحدان که نه، گوش به فرمانترین نوکران آمریکا، زنگ خطر بلکه شوک بزرگی بود که آنان را به بازنگری آنچه در منطقه در حال اتفاق افتادن است و برنامه ریزی برای هدایت و یا حداقل کنترل آنچه پیش روست، واداشت؛ برنامه ریزی که گذر زمان اشتباه بودن اکثر قریب به اتفاق برآوردهای آن را نه تنها برای یون و استراتژیست های آنان، که برای عادی ترین مردم دنیا نیز نشان داد.

گذشته از روند کلی بیداری اسلامی، اما آنچه در بحرین در حال وقوع می باشد، از چند جنبه حائز اهمیت بیشتر و قابل بررسی و تعمق است.
 

تلاش آل خلیفه و بیش از آن غرب برای انحراف افکار جهانی از مسئله بحرین و یا حداقل قانونی جلوه دادن کشتار بی رحمانه مردم و دخالت آشکار عربستان وهابی در آن، بحرین را بیش از پیش به یک مورد ویژه در میان کشورهای بپا خاسته جهان تبدیل کرده است.
 

سوای از ترکیب جمعیتی بحرین و ناهمخوانی آن با حاکمان روی کار، آنچه اکنون بحرین را به مرکز سرمایه گذاری و ریسک ی آمریکا و متحدانش تبدیل کرده، این است که اکنون  با از دست رفتن ایالت های(!) تونس، مصر، لیبی و یمن، بحرین آخرین سنگر ماقبل مقر فرماندهی حلقه به گوش های منطقه یعنی عربستان وهابی می باشد؛ به این ترتیب سقوط آل خلیفه و اعتلای انقلابیون را می توان پایان دوران نقاهت انقلاب اسلامی عربستان و به اوج رسیدن شتاب زوال قدرت آمریکا و غرب در منطقه دانست.